Basiliek van de H. Lambertus te Hengelo


BASILIEK VAN DE H. LAMBERTUS TE HENGELO

I : 4 september 1998
"Doorsneden; I in sabel, schuingekruist, een conopeum van goud, waarvan het scherm gebaand van goud en keel, met volants van hetzelfde, om en om, gevoerd van goud, en een tintinnabulum van goud, waarin een klokje van zilver; II gedeeld; a in goud drie bijen van keel en een gekanteeld schildhoofd van hetzelfde; b in azuur een golvende schuinbalk van zilver, vergezeld boven van een bijenkorf, beneden van een korenschoof, alles van goud. Devies : SANCTE LAMBERTE ORA PRO NOBIS in zwarte letters op een wit lint."

Wapen van Basiliek van de H. Lambertus te Hengelo/Arms (crest) of Basiliek van de H. Lambertus te Hengelo

Oorsprong/verklaring

Het wapen bestaat uit de gebruikelijke vormgeving van wapens van basilieken : boven de symbolen van een basiliek, en onder rechts de symbolen van de beschermheilige van de basiliek en links het wapen van de gemeente waarin de basiliek ligt (Hengelo).

Het derde kwartier verwijst naar St. Lambertus van Maastricht, een telg uit de 7e eeuwse graven van Loon, die sterke banden hadden met het Mervovinginsche koningshuis der Franken. St. Lambertus werd bisschop van Maastricht in 670. Typisch in zijn iconografie is de gekante kraag (superhumale), die maar door een klein aantal (aarts)bisschoppen gedragen wordt/werd. Zie bijvoorbeeld Swalmen en Kinrooi voor afbeeldingen. Deze kraag is verwerkt tot het schildhoofd van het 3e kwartier.

De bijen zijn, behalve ook een verwijzing naar de bijenkorf van Hengelo, een wat ongebruikelijk symbool voor St. Lambertus. Normaal wordt hij afgebeeld met een kerk op zijn arm. De bijen zijn afgeleid van de vondst in de sarcofaag van Koning Childrik I van enkele gouden bijen. Deze bijen waren waarschijnlijk afkomstig van zijn koningsgewaad. Napoleon heeft daarop de bij gebruikt als oudste symbool van de Franse macht en gaf daarmee zijn logische opvolging aan als heerser over Frankrijk. In dit wapen worden ze gebruikt om de band tussen de H. lambertus en het Merovingische koningshuis te benadrukken.


Literatuur: Daae, 2000